Dido Elizabeth Belle

 Urodziła się w 1761 roku na Karaibach. Jej matka, Maria Belle, była Czarną niewolnicą. Jej ojciec, John Lindsay, był arystokratą, oficerem brytyjskiej marynarki. W 1765 zabrał córkę do Anglii i oddał na wychowanie Williamowi Murrayowi, swojemu wujowi i jego żonie, bezdzietnej parze z posiadłości Kenwood House.

Tam dorastała Dido. Nie wiemy do końca jaki miała status - czasami jadała ze służbą, a nie z rodziną Murrayów. Z drugiej strony, uczestniczyła w przyjęciach, a zewnętrzni obserwatorzy zauważali, że była ulubienicą Williama Murraya.

Dido z kuzynką Elizabeth 

Tak pisał o niej Thomas Hutchinson, były gubernator Massachusetts, w swoich pamiętnikach: 

 "A Black came in after dinner and sat with the ladies, and after coffee, walked with the company in the gardens, one of the young ladies having her arm within the other. She had a very high cap, and her wool was much frizzled in her neck, but not enough to answer the large curls now in fashion. I knew her history before, but my Lord mentioned it again. Sir Lindsay, having taken her mother prisoner in a Spanish vessel, brought her to England, where she delivered of this girl, of which she was then with child, and which was taken care of by Lord M., and has been educated by his family. He calls her Dido, which I suppose is all the name she has. He knows he has been reproached for shewing a fondness for her – I dare say not criminal"

I tutaj musimy wziąć poprawkę na ówczesny rasizm, na przykład na obsesję na punkcie Czarnych włosów. Na chłodny ton, na przypatrywanie się Belle, jakby była... No właśnie, kim?

Inne relacje na jej temat cierpią na tę samą przypadłość.

"But I happened, a few days after, to see his theory overturned, and my conjecture established by a n*gro girl about ten years old, who had been six years in England, and not only spoke with the articulation and accent of a native, but repeated some pieces of poetry, with a degree of elegance, which would have been admired in any English child of her years."

James Beattie o Dido Elizabeth Belle 

A jednak, bez względu na to, jak postrzegano ją na zewnątrz, Dido chyba miała jak na swoje czasy dobre życie. Przyjaźniła się ze swoją kuzynką, Elizabeth Murray. Wyszła za Johna Daviniera, zarządcę Murrayów. Jej synowie, a było ich trzech, musieli być uznawani za Brytyjczyków, skoro pracowali dla Kompanii Wschodnioindyjskiej. 

Zmarła w 1804. Jest jedną z nielicznych Czarnych osób brytyjskiego pochodzenia, która doczekała się własnego filmu - “Belle” z 2013 roku. 

Przy okazji jednej z internetowych dyskusji o reprezentacji pewna komentatorka przyznała, że lubi autentyczne historie o osobach niebiałych w przeszłości - jak “Belle” właśnie. Ale pokazywanie osób niebiałych we fikcyjnych sytuacjach władzy czy prestiżu to ponoć robienie im krzywdy. 

Tylko że sama historia Dido wygląda dla osób niezorientowanych jako właśnie taki “nieprawdopodobny” prestiż. Czarna wychowanka brytyjskiego lorda? Noweś, takie rzeczy się nie zdarzały... 

Czarny książę, Aleksander Medyceusz, w szesnastowiecznej Florencji? Czarny rycerz, Raimondo de Cabanni, na neapolitańskim dworze? Thomas-Alexandre Dumas, generał o mieszanym pochodzeniu rasowym, w armii Napoleona? Mary Seacole, jamajska pielęgniarka na Wojnie Krymskiej? Doprawdy, ci czarni za dużo sobie wyobrażają... 

Tylko że takie były ich historie. Takie było ich życie. 

Źródła obrazów: Wikipedia 

Źródła: 

https://georgianera.wordpress.com/2021/07/21/the-descendants-of-dido-elizabeth-belle/

https://www.findmypast.co.uk/blog/discoveries/dido-elizabeth-belle

https://www.newstatesman.com/culture/2014/06/race-and-sensibility-belle-amma-asante

 Źródła relacji o Dido Elizabeth Belle: Wikipedia